بصورت کلی، ناخودآگاه ما دوست داره پیشگویی ها رو باور کنه
اگر فکر کنیم از آینده اطلاع داریم، توهم کنترل illusion of control ، به ما حس رضایت بیشتری برای ادامه زندگی میده.
سوگیری تایید confirmation bias و سوگیری خوشبینی optimism bias باعث میشن برخی از این پیشگوها برای ما جذاب بشن، مثل این فرد داخل تصویر که دوست داره جمهوری اسلامی سرنگون بشه.
پس میخواد باور کنه که این فرد واقعا پیشگوعه از یک طرف آینده رو اونجوری که میخواد متصور بشه و انتهای سال 1401 آخوندا برن (سوگیری خوشبینی) و از طرف دیگه این آینده این حس رو بهش میده که الان در مسیر حق و درستی قرار داره. (تایید)
در نقطه مقابل این افراد، مذهبیا هستن که بر اساس همین دو سوگیری بسیار علاقه مند میشن به کانال هایی مثل آرش…
نابودی آمریکا، ابرقدرت شدن جمهوری اسلامی و… بهشون میگه که شما در راه حقی هستید و آینده متعلق به شماست، پس دوست دارن که اینها واقعا پیشگو باشن.
اما منطق و استدلال در این مسائل چه آورده عاطفی ای برای ما داره که بخوایم در برابر این مزیت ها، باورشون کنیم؟
پس معمولا ناخودآگاه ما در برابر استدلال جبهه میگیره و علاقه منده به باور کردن پیشگویی ها
